Daar bakt u voor mij geen pizza van mevrouw!

Gossie gossie. ha ha ik ben alweer een beetje aan het herstellen van de slogaans. ik ben nog steeds wel boos. maar niet op iedereen. alleen op die stomme marcel en die rooie met zn domme kop. zij zitten hier weer achter! ook hebben die belhamers ervoor gezorgt dat niemand meer geloof dat ik echt ben. alleen margreet gelooft me nog en die gelooft me ook niet echt. ans heeft me aangenomen, maar die gelooft hetniet eens! hoe kan dat nou ANS?
maar de slagoons verliezen is al minder erg. die travestiet probeerde me net te zoenen. met stukken inktvis nog in haar mond. bah!

ik zal nog eens meer vertellen over de avonturen van frist. HA HA! je kent wel de juridige rechtswinkel. waar ik werk. ik ben daar aangenoemen ook al ben ik niet eens een juridisch. (Sst. dit is een geheim van mij). ik was zeg maar p zoek naar werk na dat heele gedeo met die gymleraar en de poep en de gevangenis. en toen was daarna nog de ontsnapping bij de dierentuin en dan weer de gevangenis. en dat cirkus en daarna ook nog gevangenis. en dan nog de mosselkwekerij. maar daar heb ik het liever niet over.
goed dus ik liep over straat. en ik zag wat kinderen zo spelen. dus ik liep er achteraan. hopen dat de politie me niet zag haha! want dan mocht niet meer van de regter. dus. maar goed. toen gingen die kinderen dus weg. ik weet ook niet meer precies. en toen liep ik over zoon plein maar daar was het stom. en toen liep ik weg.
en toen zag ik een soort van grote schuur. en allemaal mensen gingen naarbinnen. dus ik dacht schuur. schuur = geitjes. en daar zijn kinderen. en ik hou van kinderen. dus ik ging naar binnen. maar er waren helemaal geen geitjes. er was zeg maar een hok vovl met domme mensen. en een trap. ik ben niet dom dus ik nam de trap. en daar zaten alelmaal mensen te b ellen maar ik ben bang van telefoons. echt waar! je hoort mensen en je ziet ze niet. net spoken! brrr.. dus dat vond ik ook niets en toen ging ik zo door zoon gang zeg maar. en toen kwam ik op een plek waar mensen aten. en daar was zoon mevrouw Ans. ik dacht eerst dat ze de oma was van al die mensen daar. maar ze was de baas. maar goed. ze vroeg of ik voor de baan kwam. en ik zei maar ja. anders moet ik dadelijk weer naar de gevangenis of zo. raardere dingen zijn gebeurd! ha ha!
dus toen gingen we naar zoon hol. en eerst dacht ze dat ik michelle hete maar ik zei van HALLO IK BEN FRITS! heel hard wel. dus toen schrok ze een beetje. en toen werd ze nogal bang. en ze vroeg waarom de baan wat voor mij was. en toen zei ik dat ik van kinderen hield. en toen glimlachde ze een beetje, zo van, dom. en toen zei ze dat dat er weinig mee te maken had. en ik zei dat het er alles mee te maken had. ik schreeuwde het misschien een beetje. en ik sloet zo met mijn vuisten op tafel. en toen zei die ans dat het niet de bedoeling was allemaal met van die rommel. of dat ik de baan niet kreeg. en ze stond zo op. maar ik verstrond haar niet helemaal dus ik dacht dat ze de politie ging bellen. want dat gebeurt altijjd bij mij. maar dat was dus niet zo.
maar ik dacht van wel. dus ik begon zo te huilen. want als ik terug zou gaan naar dezelfde gevangensi als de vorige keer dan zou dikke edgar mijn benen en armen breken. Daar had ik niet zoon zin in nee! dus toen ging ik een beetje huilen. best wel hard eigenlijk en lang. en toen kreeg ik toch de baan.

Echt waar!!!!1