De nieuwe ik

Ik, Frits Bommel, ben doof noch blind, beste mensen.
De geruchten gingen al enkele weken. Ik zou 'het' kwijt zijn, ik zou 'het' verloren hebben. Wat 'het' dan precies is laat ik in het midden. Ik wil slechts stellen dat ik niet ongevoelig ben voor kritiek. ALs mensen klagen over mij, dat ze op mij zijn uitgekeken, dat de grap allang geen grap meer is, en dat men 'nu moet kappen met die Frits Bommel-onzin', dan doet dat pijn, mensen, dat doet pijn.

Ik ben bij mezelf te rade gegaan. Wáárom was men mij precies zat? Waarom was men op mij uitgekeken? Toen ik ten tonele verscheen was men euforisch over mij. Er werd over mij geschreven over diverse bladen. Ik was het gesprek van de dag, het spreekwoordelijke waterkoeleronderwerp. 'Hoe gaat het nu met Frits?'

Dat verdween ineens. Enthousiasme en interesse maakten plaats voor geergerde zuchten. Deze zuchten voelden bij mij als messteken. Er waren nachten dat ik mijzelf in slaap heb gehuild, terwijl ik een kerstfarce rond een Thaise gevangenis tevergeefs probeerde vol te houden.

Tenslotte ben ik tot een beslissing gekomen. Ik besloot mezelf te 'heruitvinden'. Voila! Hier ben ik weer! Vanaf nu is Frits geen verstandelijk beperkte pedofiel, maar een jaren '70 popster. Ik hoop dat jullie de tijd willen nemen om aan mijn nieuwe imago te wennen, opdat wij allen weldra weer door één deur kunnen.

Alvast bedankt!