De Rechtswinkeldag: een sfeerverslag

Het is iets van negen uur als we daar aan komen. Of elf uur. Het was even zoeken maar we hebben het gevonden. Ook met de parkeerplaats is het gedoe want de provincie (Eindhoven?) heeft niet op ons kost gerekend. Had iemand dit niet kunnen recommuniceren?
Daarna de ontvangst. Margreet is er gelukkig ook, maar ze doet of ze me niet kent, maar dat zal wel een grapje zijn. Ha ha, typisch Margreet.
Op in de zaal en dan de lezing-opening. Er zijn ook allerlei andere mensen bij. Ik weet niet wat die hier doen. Het zullen wel publiek zijn. Ik dacht dat dit óns uitje was. Dat gezegd hebbende doende is de opkomst niet erg groot. Van arbeider en consulent zijn er helemaal niemand. Toch maken we gezelligheid, hoewel die stomme Robbert, of Rotbert Oenmans (woordenspeling!), er ook is, wat jammer is.
Ik ga het toch leuk maken want eerstje is er iets: slechts nieuws, maar toch. Het Juridischer Lokette gaat ons wegcommuniceren, nee concurreren. Toen ik van de schrik bekomen was zeiden ze dat we meer moesten samenwerken met and’re rechtswinkels. Allemaal leuk en karig, maar dan moeten die and’re rechtswinkels er wel bij zijn. Misschien kunnen we daar een keer een dag voor organiseren (IDEE VAN DE MAANDAG!). Ondertussen zat het publiek er allemaal doorheen te praten…
Stop! Daarna dat. Met die imagoonderzoek van Margreet. Leuk dat ons clienter zo positief over ons doet, maar niet iets voor een Rechtswinkel uitje, niet? Of zeg ik nu iets heel doms? Nee toch? Het zijn allemaal lezingen. Op de heenweg kwamen we langs de Efteling, en daarnaar de MacDonans, wat voor mij betreffing betere bestemmingen zouder zijn geweest.
Vervolgens lunch. Ik was vooral bezig die Oenmans en die erschrikkelijke Marsel de Groot te ontlopen, wat volgens mijn vrij aardig is gelukt. En toen pakte ik ook nog eens een broodje waarvan ik dacht dat er ei was maar waar kipsalade op zat of iets van dieneraard. Dus die heb ik toen door de zaal gegooid, zoals ieder ander gedoan zou hebben. Vond het publiek niet leuk en Margreet denk ik ook niet, want die kreeg in haar gezicht. Sorry Margreet. Foutje bedankt!
Daarna het klapstuk van de zaak: cursus zelfanalyse. Ik zou mijzelf omschrijven als een realist, een doorzetteer en betrekkelijk evenwichtig, maar ze (dat rotpubliek!) vond mij een gekkerd, stalker! Ik kreeg achtereengevolgd de eigenschappen ‘achterlijk’, ‘vals’, ‘onsympathiek’, ‘leugenachtig’, ‘obsessief’, ‘gore pedofiel’, ‘onbetrouwbaar’, ‘hedonistisch (wat? Ik vraag je: wat?)’, en ‘Guus Meeuwis’ opgestempeld. Leuk is anders anders.
Ik had het wel weer gezien maar toen hield Margreet een lezing over iets en dat deed ze zó goed. Ik begon luidkeels te applaudisseren nog voor ze uitgepraat was, maar toen was het publiek weer overontwaardigd. Sukkels! Maar Margreet keek ook niet zo hopla en toen barstte ze in huilen uit en verdreven de bewakers mij uit de zaal.
Even later. Die borrel zeiden ze dat ik moest mengen met publiek, maar ik ben geen scheikundige stof, dus niet. Dus ik heb wat met broodjes gegooid naar die Oenman, maar toen raakte die een oude man in een rolstoel, en toen ben ik maar weer gegaan, want qua sfeer was die toch al niet om over naar huis te snijden.
In conclusie vond ik ’t niet echt een heel spraakmakende uitje voor ons Rechswinkel. Ik was liever gaan skiën. Of iets met een geit misschien?